Menu
Happy

Heb ik Hypochondrie? – 10 herkenbare kenmerken

Vrouw-kijkt -uit-over-zee-zittend -op-steen

Je hoofd doet pijn, niet zomaar pijn, maar heel erg veel pijn. Het voelt anders dan “normaal”, het moet vast iets ergs zijn. Het zweet breekt je uit, je pakt je telefoon en tikt de term hersentumor in… 

Your body hears

everything your mind says

Naomi Judd

Hypochondrie, de eeuwige angst om ernstig ziek te zijn. Het beklemt en benauwt je, je komt er niet vanaf, al wil je het nog zo graag. Herken je jezelf in deze 10 kenmerken? Dan is de kans groot dat je last hebt van Hypochondrie.

Hoe weet je of je Hypochondrie hebt?

Het overkomt de beste wel eens, je bent niet lekker, of je voelt een pijn die onverklaarbaar is en je maakt je een beetje zorgen. Je besluit dat als het binnen 2 dagen niet over is je naar de huisarts gaat. Met dat besluit ben je tevreden en denkt er verder niet meer over na. 

Als hypochonder gaat dat proces helemaal anders in zijn werk. Je kunt de angst om een ernstige ziekte te hebben niet van je afschudden. De angst neemt je in zijn macht en glijdt pas van je af als je geen pijn meer hebt of je niet meer ziek voelt. 

Helaas duurt deze euforie vaak niet zo lang. Binnen de kortste keren dient zich weer een ander pijntje aan en begint de ellendige cirkel waar je in zit weer helemaal opnieuw.

Been there, done that…

Ik weet het, ik ken het als geen ander en de angst slokt je helemaal op. Bijna 20 jaar heb ik ernstige last gehad van Hypochondrie.

Gelukkig weet ik ook hoe je er, grotendeels, vanaf kunt komen en kan ik je de handvatten bieden die mij enorm geholpen hebben. Maar eerst is het belangrijk om te weten of ook jij last hebt van ziektevrees oftewel Hypochondrie

1. Je kunt nergens anders meer aan denken

Je voelt een pijntje of je bent een beetje misselijk, duizelig of moe. In het begin schenk je er niet zoveel aandacht aan, maar als je een half uurtje later deze “symptomen” nog voelt dan beginnen ze je gedachtenstroom te bepalen

Hoe langer de symptomen aanhouden hoe onrustiger je wordt en hoe meer je gaat nadenken. Tot het zo erg is dat je aan niets anders meer kunt denken dan de klachten die je ervaart en je jezelf zo ongeveer dood en begraven waant. 

2. De onvermijdelijke stap naar Dokter Google

Doordat je nergens anders meer aan kunt denken, slaat de angst je om de oren. Er moet wel stront aan de knikker zijn. 

Er zit niets anders op dan google te checken om de meest ernstige ziektes uit te sluiten. Je vult je symptomen in en verdwaalt in de online medische wereld. Juist op de meest vreselijke ziektes zoom je dieper in. Je wilt er alles van weten tot in de details. 

Dit doe je om jezelf gerust te stellen, om een bevestiging te vinden dat je geen hersentumor, alvleesklierkanker of leukemie hebt. 

Het liefst zou je natuurlijk zien dat het allemaal niet zo erg is wat je hebt, maar stiekem weet je al dat er een ernstige ziekte komt boven drijven. Je zoekt tenslotte zo lang tot je er eentje gevonden hebt die al je symptoom boxjes aanvinkt.

3. Naar de huisarts gaan vind je een hel 

Persoonlijk haat ik het om naar huisartsen te gaan. Ik vind het een drama. Wat weten huisartsen er nu van? Ze kunnen niet in me kijken en gissen maar wat. 

Dat is wat mijn gedachten ervan vinden, dus ik ga liever niet naar de huisarts. Gevoelsmatig kom ik er geen steek verder mee. Ik wil namelijk dat ze in me kijken en niet naar me kijken. Een hersentumor, nierkanker en alvleesklierkanker zie je namelijk niet van buitenaf. 

Hoe ik mijn rust uiteindelijk gevonden heb en mijn Hypochondrie onder controle houdt lees je in dit artikel.

4. Niet naar de huisarts gaan vind je een hel

In tegenstelling tot niet naar de huisarts willen gaan, staat “de deur van je huisarts platlopen”.

Nadat de sessie met dokter google voorbij is en je weet welke ernstige ziektes er bij je symptomen horen, bel je meteen de huisarts voor een afspraak.

Je huisarts wordt zo een soort van “stamkroeg” voor je. Je kent iedereen bij naam en toenaam en ze begroeten je daar met je voornaam i.p.v. meneer of mevrouw Janssen. 

Maar hoe vaak je ook naar de huisarts gaat, een echt goed gevoel heb je er niet over. Je twijfelt of je huisarts het wel bij het rechte eind heeft. De onrust blijft en je maakt een nieuwe afspraak of neemt een second opinion in overweging.  

In feite ben je pas tevreden als de huisarts je doorstuurt naar een specialist. 

Je kunt natuurlijk veel geluk hebben met je huisarts. Een goede huisarts heeft vrij snel in de gaten als je hypochondrie hebt en neemt je uiterst serieus. Samen met hem of haar kun je dan een plan opstellen. 

5. Door hypochondrie ben je (bijna) een wandelende medische encyclopedie 

Omdat je alle ins en outs over de meest uiteenlopende ernstige ziektes eindeloos doorleest, ben je bijna een wandelende medische encyclopedie. 

Je weet vele malen meer over medicijnen, aandoeningen en operaties dan je medisch ongeschoolde medemens.

6. Hypochondrie 2.0

Helaas is het nog niet genoeg dat je zelf ontzettend angstig bent om ernstig ziek te zijn. Nee, je bekommert je vaak ook nog eens om de mensen en dieren waar je veel van houdt.

Als zij niet fit zijn dan doorloop je bijna hetzelfde patroon als wanneer je zelf klachten hebt. De angst is vaak iets minder erg, maar zeker aanwezig.  

7. Hypochondrie gaat gepaard met angst voor de dood

Bij hypochondrie ben je niet bang voor een griepje. Je bent bang dat de hoest van dat griepje, longkanker zal zijn, je bent bang dat de koorts die je hebt duidt op een fatale ontsteking in je lichaam en je bent bang dat de pijn in je neus, die door het vele snuiten komt, neuskanker in een ver gevormd stadium is.

De angst om ernstig ziek te zijn, gaat veelal gepaard met angst voor de dood. Je wilt niet ernstig ziek zijn, want je wilt niet doodgaan. Simpel.

Nu kan ik je vertellen dat niet alle ernstige ziektes leiden tot de dood, maar dat weet je zelf waarschijnlijk ook wel. Maar de angst zit zo diep geworteld, dat relativeren op dat moment geen zin (meer) heeft. 

8. Je zoekt een verklaring voor je pijn of ziektebeeld

Voordat het zweet je uitbreekt en de angst om ernstig ziek te zijn je om de keel slaat, ga je meestal eerst een logische verklaring zoeken voor je pijn of ziektebeeld. 

De meest logische verklaring voor bijvoorbeeld een blauwe plek op je been, is dat je jezelf (onbewust) gestoten hebt. Dus voordat je verder ingaat op Leukemie, ga je eerst na of je jezelf hebt gestoten. Kom je daar niet aan uit? Dan gaan je gedachten een loopje met je nemen. 

Een spontane bloedneus komt 9 van de 10 keer door een gesprongen ader in je neus. Dit is een logische verklaring. Pas als je een aantal keer op rij een bloedneus hebt gehad, schakel je over in de angst modus en wordt een hersentumor veel aannemelijker voor je. 

9. Als iemand in je omgeving een ernstige ziekte heeft, vraag je door tot in details

Natuurlijk ben je oprecht geïnteresseerd in de persoon die ziek is, daar twijfel ik geen moment aan.

Maar je wilt in details weten hoe die persoon ziek is geworden. Wat waren de symptomen, wat is de weg die bewandeld is, hoe kwam hij of zij erachter, hadden ze pijn, waren ze misselijk, kwamen ze aan, vielen ze af, waren ze moe? 

Buiten de interesse naar de ander, ben je in je hoofd aan het afvinken of jij ook een of meerdere van deze symptomen hebt. Want als dat zo is? Dan is dat voor jou een aanleiding om opnieuw in de angst te schieten. Jij zou zomaar hetzelfde kunnen hebben. 

10. Je bent alert op elke verandering in en op je lichaam

Een bultje hier, een plekje daar, een gezwollen buik, dikke ogen en rode vlekjes. Elke dag check je, bewust of onbewust, je lichaam. Je hebt direct in de smiezen als er iets anders is dan anders. 

Niet alle plekjes, bultjes of pijntjes triggeren de alarmbellen, een geluk bij een ongeluk zou je bijna zeggen, maar als ze sterk afwijkend zijn of veranderen in de loop van de dagen, ben jij er als de kippen bij om Dokter Google raad te plegen en de hypochondrie zijn werk weer te laten doen. 


Meer fijne schrijfsels

No Comments

    Leave a Reply